امروز، روز وبلاگ نویس ها و وبلاگستان است!

اول بزارین رو راست باشیم. خود من هم یادم نبود و اگر محمد عباسی فرد عزیز توییتی رو راجب این روز نمی‌کرد من هم یادم می‌رفت. ۱۶ شهریور روز وبلاگستان فارسی است. وبلاگستانی که به عقیده من دیگر جان ندارد یا به عقید بهراد عزیز٬ یک موجود خسته است. وبلاگستانی که تنها وبلاگ دارد٬ گویا صاحبانشان کلید را گم کرده اند یا خیلی ها هم از وبلاگ هایشان ترس دارند. وبلاگستانی که روزگاری برای خودش غولی بوده ولی گذر روزگار او را کم کم به یک ژولیده تبدیل کرده است. من یا شمایی که دارید این نوشته را می خوانید٬ می نویسید به امید اینکه شاید دوباره اینجا زنده شود. خیلی ها هم که ناامید کنار کشیدن و منتظرند مرگ وبلاگستان فرا برسد و برای خوردن حلوایش لحظه شماری می کنند. 

وبلاگ نویسانی که به سمت کانال های تلگرامی٬ پیج های اینستاگرامی و گاها سایت های اسپم رو آوردن٬ وبلاگ هایی که دارند جان می دهند و وبلاگ هایی که دلتنگ نویسندگانشان شدند. وبلاگ هایی که مانند کتاب های دست نخورده٬ از دار دنیا فقط یک آدرس اینرتنتی و عنوان را دارا هستند. وبلاگ هایی که دوست دارند معروف شوند ولی نویسندگانشان به فکر معروف کردن کانالشان هستند. 

امروز روز وبلاگ نویسانی است که سال هاست فراموش شده اند. وبلاگ نویس هایی که روزگاری برای خود اعتباری داشتند ولی حالا خسته تر از همیشه موازی با این دنیا قدم بر می دارند٬ وبلاگ نویس هایی که دوست دارند دوباره بنویسند ولی ذوقی در آنها دیده نمی شود و در آخر وبلاگ نویس هایی که دارند جان دادن وبلاگ هایشان را تماشا می کنند. 

امروز روز وبلاگ هایی است که روزگاری جزء بهترین وبلاگ ها بوده اند ولی امروز به یک اسپم خانه تبدیل شده اند٬ روزی که وبلاگ نویسانی مثل من انتظار جشن دارند ولی باید با خاطراتشان لبخندی تلخ بزنند و زیر لب بگویند :‌ «این هم می‌گذرد». امروز روز وبلاگ هایی است که دیگر  نه می خواهند نه می توانند به روز بشوند. روز وبلاگ هایی که پر از دغدغه های دانشجو ها و جوانان بوده، وبلاگ هایی که حذف شده اند و وبلاگ نویس هایی که مفقود !

امروز، روز وبلاگستان فارسی است. وبلاگستان روزت مبارک، کمی با ترس این رو می نویسم، ترس از اینکه ۱۶ شهریور ۱۳۹۷ دیگر چنین وبلاگی٬ وبلاگستانی و محتوایی نباشد.